Het is bijna niet te zien, maar hier had FC13 zojuist de aansluitingstreffer gescoord.

FC 's-Gravenzande 13 speelde vandaag zijn eerste competitiewedstrijd van het nieuwe seizoen. De laatste bekerwedstrijd eindigde twee weken geleden in een ruime 0-5 overwinning tegen Sportclub Monster dus leefden de mannen met vertrouwen toe naar de confrontatie met Hermes DVS 3 op het Juliana Sportpark. 

De Schiedammers kwamen volledig in tenue naar 's-Gravenzande, omdat zij niet mochten beschikken over een kleedkamer. Iets met een virus ofzo. Het hemelblauwe shirt en witte broek deden onmiddellijk denken aan de clubkleuren van Swift Boys uit All Stars. Het enige wat nog ontbrak was de tekst Harry's tuincentrum op de borst. Qua voetbal kwam het allemaal redelijk overeen.

De vereniging had ervoor gezorgd dat de topper in de 7e klasse 9 afgewerkt zou worden op veld 6. Het allerachterste veld ergens ter hoogte van de Heenweg. Herststorm Odette (er is een reden dat ze stormen vaak vrouwennamen geven: ze komen nat en hevig en als ze gaan ben je je spullen kwijt) had het land weer verlaten, maar ook duidelijk haar sporen nagelaten. Het veld lag bezaaid met takken en bladeren. 

Gelukkig liet de zon haar stralen zien en lag het veld er zaterdagmiddag kwart voor 1 prachtig bij. Alleen in de schaduwkant langs de bomen was het nat en glad. Vandaar dat de rechtsback en rechtsbuiten de eerste helft op hun noren speelden. 

Voor de wedstrijd van start ging, probeerden beide teams elkaar af te troeven in het zo laf mogelijk doen van een warming-up. Het was duidelijk: de messen waren geslepen. Hermes (niet van de House Band) pakte na een tam eerste kwartier het initiatief en FC13 zat achterin vooral in de I Will Survive-modus. De thuisploeg kon helaas niet verhinderen dat de gasten op voorsprong kwamen en die later zelfs verdubbelden naar 0-2.

Zonde, want ook FC13 kreeg genoeg kansen om er minimaal eentje te maken, maar in de afronding laten de Breeje Durpers het wel vaker afweten. Ondanks dat daar donderdag nog zo goed op getraind was. 

Na rust draaiden de rollen om en was het Dertiende de betere ploeg en uit een vrije trap viel de verdiende 1-2. De thuisploeg ging op zoek naar de gelijkmaker en kreeg ook grote kansen daartoe. Wat zeg ik? Grote kansen? Levensgrote kansen! De paal, de lat en een handvol kopballen, die van dichtbij over het hek vlogen. Het leek wel alsof ze een vierkant hoofd hadden.

Ondertussen was Hermes af en toe gevaarlijk in de counter en ging het er regelmatig stevig aan toe. Zo leerden we dat je aan sommige mensen niet moet zitten, ook al ben je een grote, stoere vent van 2 meter in het vierkant. Wel uitdelen, maar niet kunnen incasseren. Niet sterk.

Toch ging het nooit over de grens en had de scheidsrechter het allemaal goed in de smiezen. À la Bas Nijhuis liet hij veel doorgaan en hield hij de kaarten op zak, dus ik verwacht dat hij binnenkort wel bij Veronica Inside zal aanschuiven. Met een beetje bijbeunen is helemaal niets mis.

Het mocht uiteindelijk een wonder heten dat er maar drie doelpunten gescoord werden deze wedstrijd. Het had met gemak 6-6, 5-4 of 8-9 kunnen worden, maar de eindscore bleef, ondanks een slotoffensief van FC13 waarbij de keeper mee naar voren ging, maar hij stelde zijn Martin Pieckenhagen-moment van dit seizoen nog even uit, steken op 1-2.

Ondanks de verhitte duels, gaf iedereen elkaar na afloop een coronaproof elbow- of fistbump en zo hoort het ook te zijn. 

Volgende week speelt het Dertiende een uitwedstrijd tegen de Poldervogels, de eeuwige rivaal van Swift Boys. Nee geintje, het moet naar Kethel Spaland, dat speelt op het dak van de A4. Dat laatste is dan weer geen grap. Supporters hoeven zich niet aan te melden, dus komt dat zien!

Tot volgende week,
De Neutrale toeschouwer

Superblij met zijn Knoet-van-de-week-prijs.