Grijze wolken pakken zich samen...

Na een extra lange winterstop stonden de seinen dan eindelijk weer op groen om een potje te voetballen. De laatste wedstrijd van FC13 dateerde alweer van bijna twee maanden geleden, dus het was nog maar de vraag hoe en óf alle spelers de weg naar het voetbalveld vandaag wisten te vinden.

Dat antwoord liet niet lang op zich wachten, want rond de klok van 14 uur hadden de meesten zich in een blauwrood tenue weten te hijsen. Het polyester stond hier en daar wel wat strak gespannen door het opgedane wintervet, maar dat mocht de pret niet drukken. 

Toch was het Dertiende niet geheel ongeschonden uit de winterperiode gekomen. Kapotte knieën en hamstrings spelen parten en dan is er ook nog Omikron die als een zwaard van Damocles boven de selectie blijft hangen. Maar ja, dat is ook topsport. Het kan je zelfs in de Olympische bubbel van Peking overkomen. 

En zo is het maar een kleine stap naar de wedstrijd van vandaag. Maasdijk 5 was tot nu toe de enige tegenstander waar FC13 van had weten te winnen. Verder kwam de ploeg alleen tot twee gelijke spelen. Zodoende dat beide teams onderaan de ranglijst te vinden waren en het met recht een zespuntenwedstrijd mocht heten. 

Aan de Lange Kruisweg hadden ze het belang van de wedstrijd ook wel ingezien, dus was het logisch dat het duel op 'prime time' half 3 op het hoofdveld was gezet. De operateur van het scorebord was ook optimaal voorbereid en had alle knopjes van zijn mengpaneel nog eens grondig met WD40 ingesmeerd, zodat er niks fout kon gaan.

Daarbij had Zeist een van zijn toparbiters naar Maasdijk gestuurd voor dit spektakel. De leidsman was zelfs zo enthousiast dat hij maar meteen twee wedstrijden op rij besloot te fluiten. En het was dat nog maar een derde van het publiek aanwezig mocht zijn, anders had het natuurlijk helemaal vol gezeten.

FC13 begon het duel met een paar versterkingen en met een keep die geen keep was, maar bij Maasdijk was het veteranenelftal van de vorige keer volledig vervangen door een team jonge honden. Of er moet water door de Maasdijkse leidingen stromen waar je jonger van gaat lijken, maar dat zal wel niet, want de laatste keer kwam er nog bier uit de kraan. 

De eerste 45 minuten slaagden beide ploegen er niet in om de bal drie keer naar de goede kleur te spelen. Vaak uit onkunde, maar regelmatig ook door de felle zon die soms zorgde voor oogverblindend voetbal. Helaas alleen in letterlijke zin. En zo eindigde de eerste helft waarbij een zonnebril geen overbodige luxe was in een brilstand.

De tweede helft barste de storm dan eindelijk los. Jammer genoeg ook in letterlijke zin, want het voetbal was nog steeds niet goed. Ook niet bij vlagen. De supporters die er na rust verrassend genoeg nog steeds waren, zaten net als de reserves in de dug-out nog enigzins beschut. Maar de vlaggenist van 's-Gravenzandse zijde die aan de overkant stond, kwam er minder genadig vanaf. 45 minuten lang beukte de wind, die gevoelsmatig alles weg had van een poolwind, onophoudelijk op de arme ziel in. Hij was zo bevroren dat het na de wedstrijd bijna een uur duurde om die vlag uit zijn hand te bikken.

Ondertussen had de uitploeg dit keer wel een penalty gekregen en zo stond het na een uur spelen 0-1. Helaas konden de mannen uit het Breeje Durp de voorsprong niet lang vasthouden. Maasdijk frommelde niet alleen de 1-1 binnen, maar kwam zelfs op voorsprong. In de slotfase van de slotfase leek FC13 er toch nog een remise uit te slepen, ware het niet dat de 's-Gravenzandse Henk Veerman wel de doelman wist uit spelen, maar niet het net wist te vinden.

En zo won Maasdijk alsnog deze degradatiekraker en moeten de mannen van het Dertiende zich toch langzaam zorgen gaan maken. Want met de voorlaatste plaats kunnen we niet anders concluderen dat het zo gevreesde degradatiespook zich roert! Gelukkig kan FC13 zich vasthouden aan de statistiek dat het altijd punten gaat pakken zodra de krokussen zijn opgekomen.

Dus houd moed!

De Neutrale toeschouwer

Deze stand bleef helaas niet op het scorebord staan.