Mooie aanval over de vleugel.

Na de kater van Oranje gisteravond tegen Argentinië was het vandaag aan FC12 om te laten zien hoe het wel moest. Het was vroeg opstaan voor een zaterdag. CWO had bedacht om 12.00 uur af te trappen. Bovendien was het waterkoud. De thermometer wees 1 graad aan, maar de gevoelstemperatuur zei vrieskist. Soms komt de winterstop net te laat.

Het Vlaardingse CWO ligt ingeklemd tussen de oksel van de A20 en de A4. De clubnaam staat voor ‘Combinatie Wil Overwinnen’, maar met dit weer was het meer ‘Combinatie Wil Overleven’. De spelers van de tegenpartij waren dan ook goed in de thermokleding gestoken. Bivakmutsen, maillots, mutsen, wollen (wollah) onderbroeken; alles kwam voorbij. Bij FC12 hielden ze het vooral bij een ondershirt met lange mouwen en een flesje Jägermeister in de kousen misschien.

In het veld hield iedereen het nog wel redelijk warm. De grensrechter van ‘s-Gravenzande daarentegen had een verkeerde inschatting gemaakt door in korte broek te gaan vlaggen. Op Peter Crouch-achtige wijze huppelde hij op houterige wijze over de krijtlijnen. Af en toe een teken van leven gevend door met de vlag te wapperen. Of probeerde hij hier SOS-signalen te maken? Het werd in elk geval niet opgepikt op de bank aan de overkant. Daar zwaaide iedereen gewoon vrolijk terug naar de arme ziel.

CWO 5 was niet van plan om er een gezellig potje van te maken. Daarvoor was FC12 ook gewaarschuwd. De scheidsrechter had een haviksoog en zag vanaf 40 meter handsballen en ballen over de lijn verdwijnen. Laat de beste man solliciteren bij Defensie en binnen de kortste keren vliegt hij een F-16. 

Gelukkig lieten de mannen van het Twaalfde zich niet gek maken of intimideren. Om dit soort clowneske taferelen kun je het beste alleen maar lachen. En je best blijven doen. Dat deed ‘s-Gravenzande. Regelmatig sneed het als een mes door de boter door de CWO’se verdediging. Dat leverde een verdiende ruststand op van 1-3.

Waar je in dit soort Siberische toestanden dan behoefte aan hebt, is een gloeiende kop thee. Nu kun je al aan je theewater aanvoelen, dat het Vlaardingse theewater dus koud was. In de de rust was het dan maar dicht bij elkaar kruipen en gebruikmaken van elkaars lichaamswarmte. Nu was dat in deze krappe kleedkamer ook niet zo moeilijk.

Enigszins opgewarmd huppelden de mannen van het Twaalfde het veld weer op. Omdat het even duurde voordat de tegenstander er ook weer was, werd er gezongen om warm te blijven. Om in de vaderlandslievende sferen van het WK te blijven, werd er een prachtig en ontroerend Wilhelmus ten gehore gebracht. De beelden daarvan vind je onder dit verslag.

CWO zocht in de tweede helft nog meer de confrontatie (en de benen van de FC12-spelers). Ook werd er heel wat afgepraat. Je zou er bijna een kop thee en een roze koek bij willen pakken. Iedereen bleef gelukkig min of meer heel. CWO kwam nog wel terug tot 2-3, maar uiteindelijk gooide het Twaalfde het duel met een vierde treffer in het slot. Daarna konden de gasten nog veel verder uitlopen, maar enkele grote kansen bleven onbenut.

Na een dikke 90 minuten had de arbiter er genoeg van. Zijn fluit was inmiddels aan zijn lippen vastgevroren, maar affluiten lukte nog net. Maar goed ook, want voor dit soort wedstrijden wil je de vrije zaterdag niet elke week opofferen. Des te mooier wel dat de Breeje Durpers er met de volle drie punten vandoor gingen. Het publiek werd nog bedankt en daarna zocht iedereen zo gauw hij kon de warmte op.

Tevens een mooi moment om de winterstop in te gaan. Volgend jaar zijn we er weer met de voetbalavonturen van FC12. Fijne feestdagen alvast.

De Neutrale toeschouwer