Een zonovergoten middag. Spel niet om aan te gluren.

Het WK, de winterstop, de feestdagen. Het zit er allemaal weer op. Alle goede voornemens liggen in de prullenbak. De kerstboom is vervangen door een kamerplant. Blue Monday hebben we overleefd. Famke Louise is geroast. De velden zijn weer open. We voetballen weer. Eindelijk.

Het afgelopen kalenderjaar sloot FC12 af met een 2-4-overwinning. Dat was alweer 6 weken geleden. Sindsdien lag alles stil. Behalve dat de mannen van het Twaalfde natuurlijk keihard voor zichzelf hebben getraind. Professioneel zoals ze zijn. 

Het is lekker dat we weer mochten vandaag. Het weer deed ook een vrolijke duit in het zakje. Het was koud, maar met het zonnetje was het gewoon lekker. Omdat de wedstrijdcommissie wat velden wilde sparen, was het affiche FC12-Maasdijk op veld 3 gezet. Dat is kunstgras. 

De Breeje Durpers kampen ook in de tweede seizoenshelft nog steeds met keepersproblemen. De vaste goalie is voorlopig niet inzetbaar vanwege een voetzoolblessure. Dan heb je nog twee stand-ins binnen de eigen gelederen. Met liefde hebben zij de handschoen dit seizoen al een aantal keer opgepakt. Maar nog liever staan zij lekker in het veld in plaats van voor dat hok. En dan vandaag ook nog dat kunstgras. Na twee keer duiken hangen je vellen van je knieën, dus geef ze eens ongelijk.

Gelukkig kon de FC beroep doen op een goede inval-keeper. Een ervaren rot in het vak. Een doelman zonder poespas, die doet wat hij moet doen: de bal vangen en die aan een medespeler geven. 

Tot zover ging het meestal ook heel goed. Totdat de bal dus in het bezit kwam van een van de veldspelers. Telkens liep het spaak. Was het een gebrek aan motivatie? Een collectieve offday? Of gewoon kwaliteitsgebrek? Waarschijnlijk dat laatste. In combinatie met een hoop stramheid. Als het even stil was hoorde je knieën en enkels piepen en kraken. Iedereen had net even te lang stilgezeten.

Ondanks dat FC12 in de eerste helft via een penalty langszij kwam (1-1), was het nooit echt een wedstrijd vandaag. Het spel van Maasdijk liep net even wat geolieder. Daarbij zal wel mee hebben geholpen dat de gemiddelde leeftijd van de uitploeg wel een paar jaren jonger was. 

Zo draaide het voor het Twaalfde uit op een wedstrijd om snel te vergeten. Behalve dat we nog een mooie rentree zagen van een centrale verdediger na een jaar blessureleed. Dat was een memorabel moment, dat deed terugdenken aan de terugkeer van Frank Rijkaard bij Ajax. Of van Robin van Persie bij Feyenoord. Cocu bij PSV. Of Beugelsdijk bij ADO. 

Volgende week speelt FC12 weer thuis. Als iedereen in de tussentijd even zijn gewrichten smeert met WD40 komt dat vast helemaal goed!

Tot dan.
De Neutrale toeschouwer